چرا کوچه های این شهر
ردِ پاهامونُ گم کرد
با مرورِ خاطراتت
به منُ به خونه برگرد
من به عشقِ هر دوتامون
دل به دریاها سپردم
اما نیستی که ببینی
چی سرِ خودم آوردم
واسه غربت من
آسمونم گریه نکرد
منمُ این قصه درد
نمی دونی
زیر سایه شب
تو سپردی دل به سفر
ولی یادت موند یه نفر
نمی دونی
مثلِ ماهِ پُشتِ ابری
هستیُ تو رُ ندارم
واسه دیدنِ تو باید
چشمامُ رو هم بذارم
هر جای این شهر که باشم
توی غربت راه میرم
تو مسیرِ خونم اما
راهُ اشتباه میرم